i kasztanów leżały wszystkie Babury: dalekie i bliskie, nieboraki i znaczniejsze, z prowizorem na czele. Przed każdym grobem Babura przystawał, strzepywał na te prochy jakąś sentencję i dalej czynił przegląd umarłych, opowiadając Szczęsnemu, jak żyli i co po nich zostało. Siedział potem na ławce przed własnym z góry zapłaconym grobem, rozmyślając na głos o życiu i śmierci.<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Motowiłło bawiąc się Szczęsnym zaczął pokazywać swą klasę. W pewnej chwili spojrzał w stronę generała, czy ten aby widzi wszystko? A Szczęsny go "z wypadem dwiema pchnij !" i - sierżant leżał.<br>Oszołomiony, buraczkowy ze wstydu zerwał się na nogi. Szczęsny uchodził w krótkich uskokach, opanowany