jak w garnku z podgrzewaną wodą. Jeśli przypomnimy sobie, jak cienka jest kontynentalna "skórka" Ziemi w stosunku do grubości płaszcza, to oczywiste się staje, że w wyniku działania rozchodzących się na boki strumieni wznoszącego prądu konwekcyjnego nieodporna na rozciąganie powłoka sialu ulec winna fragmentacji. Tak się dzieje i dziś, Eurazja rozpada się i proces ten doprowadzi zapewne za kilkadziesiąt czy kilkaset milionów lat do powstania oceanu takiego jak dzisiejszy Atlantyk. Będzie to trwało dopóty, dopóki brzeg kontynentu nie dotrze do śródoceanicznego pierwotnie rowu, tak jak to się stało z obydwiema Amerykami, lub nie nastąpi kolizja nad rowem dwóch kontynentów poruszających się ku