czynią to dzisiejsze pawiany. Taka niepełna czworonożność mogła już stanowić dobrą odskocznię do późniejszego przyjęcia postawy całkowicie wyprostowanej. Chodzące niekiedy pionowo na dwóch nogach szympansy lub goryle są tego najlepszym dowodem.<br>Tak więc różne małpy w różnych okresach opuszczały środowisko nadrzewne i powracały na ziemię. Odbywało się to w czasach rozprzestrzeniania się terenów otwartych, gdy na sawannach pojawiły się nowe, nie zajęte jeszcze nisze. Ponieważ, jak wiemy, w drugiej połowie trzeciorzędu ilość owych terenów rosła, przeto i małpom dość często udawała się kolonizacja tego typu środowisk. Gdy punktem wyjścia takiej ekologicznej decyzji była forma czworonożna, wówczas czworonożność pozostawała i po zmianie środowiska