W otoczonych murami kolczastymi dzielnicach<br>żydowskich w miastach<br>i miasteczkach polskich skutecznie izolowano ich mieszkańców od<br>reszty kraju.<br> W Warszawie już od połowy kwietnia 1940 roku na koszt gminy żydowskiej<br>wznoszono mury oddzielające północno-zachodnią część miasta, stanowiącą<br>główne skupisko ludności żydowskiej, od Śródmieścia. Zgodnie z<br>hasłem, iż<br>"Żydzi są rozsadnikami tyfusu plamistego" uznano teren dzielnicy<br>za tzw. Seuchensperrgebiet to jest izolowany teren epidemiczny,<br>przyjmujący od tej chwili Żydów<br>przesiedlanych ze Śródmieścia, wysiedlonych z terenów województw<br>wcielonych do<br>Rzeszy oraz terenu dystryktu warszawskiego. 2 października tegoż<br>roku gubernator dystryktu Ludwig Fischer wydał rozporządzenie o<br>utworzeniu mieszkaniowych dzielnic niemieckiej, polskiej i<br>żydowskiej