wzięła swoją porcję na wypadek, gdyby nas w drodze rozdzielono. Na trzy równe części zostały podzielone nędzne resztki pieniędzy (nie wiedziałyśmy wtedy, że z chwilą wkroczenia Sowietów pieniądze GG traciły wszelką wartość), stopiłyśmy resztę słoniny i zlały do trzech słoiczków. Jedynie półlitrówki wódki nie dało się podzielić. Trzeba się było rozstać z przyjaciółmi. Wszędzie żegnano nas z troską i wszędzie obdarowywano skromnymi wiktuałami, to jajkiem na twardo, to odrobiną sera, to kawałkiem owsianego moskala - a trzeba pamiętać, że na Podhalu panował wtedy prawdziwy głód.<br>Tego dnia, trzeciego po wkroczeniu Sowietów, wstałyśmy po północy i niebawem byłyśmy już w drodze. Śnieg po