burzyniem siklaw, nutom drozda okowioka, abo tys urodom kwiecia.<br>Baco Stanisławie! Przysło mi Wos dziś pozegnać. Wartko to, hoć tak jesce niedowno urodzali my wroz w kolybie z duchownym Bacom nasego Kościoła - z księdzem Prymasem. Bocem Wase rusanie zowaternioka, troske na cole, cujny pozior; totom prawdziwom gazdowskom - bacowskom godność. Godność rozumnego cłeka.<br>Som jest takie stare pasterskie zegnanie - wołanie na holi: "dość u Boga wiac!" Dość, u Boga wiac! - od nos leśnych Tatrzańskiego Parku Narodowego. Dość, u Boga wiac! - od baców i juhasów, gazdów, syćkich tu zeńdzionych. Dość, u Boga wiac... Niegze tyn Niebny Redyk bedzie dlo Wos wiekuistym scynściem!!! Panie