jest funkcją procesów intelektualnych oraz emocjonalno-wolitywnych zachodzących w człowieku. W tym samookreślaniu zawiera się odpowiedzialność i wyraża się stopień zaangażowania w ogół problemów danych czasów. I tu właśnie zaczyna się, nigdy ostatecznie nie rozwiązany, problem stosunku jednostki do innego konkretnego człowieka; w tej relacji bowiem nie są najistotniejsze elementy rozumowo przemyślane.<br>Każdy z nas oddziałuje na innego człowieka i takież oddziaływanie odbiera. W stosunku do innych pełnimy rolę katalizatora; wzmagając pewne odczucia inny człowiek ujawnia w nas samych pokłady psychiczne, z których nie zdawaliśmy sobie - dostatecznie jasno, bądź w ogóle - sprawy. To wzajemne oddziaływanie jednostki na jednostkę można zilustrować doświadczeniem