rozchylały się na zewnątrz, ramiona żuchwy zaś zjeżdżały ku środkowi. Zęby rozcierały w ten sposób pokarm, a ich ścięte powierzchnie tworzyły baterie odpowiadające funkcjonalnie pojedynczym zębom słonia.<br>Różnice w twardości szkliwa i dentyny powodowały nierównomierne ścieranie baterii, zwiększając jej skuteczność.<br>&lt;page nr=362&gt; Zgoła odmienne rozwiązanie konstrukcyjne na bazie tego samego stanu wyjściowego rozwinęły dinozaury rogate, ceratopsy. Tu baterie zębowe nie osiągnęły tak dużego jak u dinozaurów kaczodziobych stopnia złożoności, zsynchronizowaniu podlegała natomiast wymiana zębów. Dzięki temu krawędzie zespołu zębów były równe i mogły być wykorzystywane do cięcia; nie zaś rozcierania, pokarmu (ryc. 14.12). Nie był to zapewne system szczególnie wydajny, ale musiał