miejsca w potocznym mówieniu. Przykładem takiej formy własnej jest pewna forma biernika, używanego z przyimkiem "o". Nazwałbym go biernikiem postulatywnym (np. "o pomyślny rozwój szkoły dziesięcioletniej"). "O" z biernikiem, wówczas gdy przyimka nic nie poprzedza, nadaje postulatywności kształt czysty i niczym nie zakłócony (gdyby tytuł artykułu brzmiał: "Starania o pomyślny rozwój szkoły dziesięcioletniej" postulatywność zostałaby zatarta). Biernik postulatywny, występujący tylko w nowomowie, stał się jej znakiem firmowym. <br>Jaki jednak charakter ma w istocie nowomowa? Czy jest ona stylem, którym się mówi, wypracowanym z bezpośrednich kontaktów językowych? Wydaje mi się, iż należałaby ją zakwalifikować inaczej. Jest ona przede wszystkim stylem pisanym (z