następowały w trakcie każdego z kolejnych ciepłych interglacjałów epoki lodowej plejstocenu. Najstarsze szczątki kostne z Hiszpanii datowane są na 780 ka. Ówcześni nasi przodkowie mieli wciąż bardzo <br>&lt;page nr=436&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>pierwotny kształt mózgoczaszki, ale twarz dzieci miała wyraźne cechy ludzkie, odmiennie od afrykańskich przodków. Jest to dowodem na ewolucyjne przemieszczanie tej cechy w rozwoju osobniczym, szczególnie wyraziście w ewolucji kobiecej urody. Znamienne, że dymorfizm płciowy był wówczas równie wyrazisty, co dziś. Wspiera to interpretację ewolucji człowieka eksponującą znaczenie podziału ról społecznych płci. Najbardziej spektakularnym śladem aktywności ludzkiej na tym wczesnym etapie ewolucji jest szałas z Terra Amata koło Nicei. Ludzie, którzy go odbudowywali corocznie