Czym wytłumaczyć fascynację i przyjemność towarzyszącą oglądaniu filmów np. z Jamajki? Ciekawością świata? Chęcią poznania i zrozumienia innych ludzi?<br><br> Odpowiedź wydaje się oczywista. Jeśli grzeszący naiwnością sposób gry aktorów i podobny im poziom reżyserskiego i operatorskiego warsztatu potraktuje się jako problem drugorzędny, przed oglądającym otworzy się perspektywa przeżycia obrazów nieskażonych rutyną, szczerych i autentycznych, a przede wszystkim dalekich od estetycznych wzorów kina amerykańsko-europejskiego. O ich wartości decyduje nie profesjonalizm, lecz lokalna wyobraźnia twórców, oryginalność spojrzenia, wrażliwość.<br><br> Charakterystycznym przykładem kina popularnego, czerpiącego inspirację z lokalnego folkloru, może być Noc akordeonisty Kolumbijczyka Caetano Veloso, z piękną Iris Oyolą, gwiazdą tamtejszej kinematografii. Siła