ich pracy umysłowej - okropna. Najokropniejsza z okropnych. Nie umieją czytać, tzn. oczywiście umieją, ale w jakże żółwim i ślimaczym tempie. Czytając, poruszają ustami. Nie umieją czytać samą myślą i wzrokiem. Czas, w jakim sczytują jedną stronę - jak obliczyłem - 5-krotnie dłuższy od mojego. Oczywiście, jestem czytelnikiem wytrawnym. Trudno, żeby reprezentowali rutynę czytelniczą równą mojej. Ale jednak tempo ich czytania (a to przeważnie młodzież akademicka!) stanowczo za wolne. A przecież liczba druków stale rośnie. I tempo, w jakim czyta dziś człowiek wykonujący jakąś pracę umysłową - też rosnąć powinno. Coraz bardziej śrubują się nie tylko rekordy sportowe. Czytelnicze również - chociaż ich nikt nie