dopiero w okresie chaldejskim (630-539 p.n.e.). Zresztą i w tym zbiorze (Iz 14, 4-23) nawiązano do innej sytuacji historycznej niż w pierwszej części. Podobnie i ten fragment (Iz 14, 4-23) zdaje się pochodzić z późniejszego okresu, mianowicie z czasów niewoli, gdyż wyrażono w nim nadzieję rychłego upadku Babilonu i radość z tego wydarzenia. Pozostałe wyrocznie w tej części budzą mniejsze wątpliwości co do autorstwa Izajaszowego, choć jest możliwe, że niektóre z nich nie były jego dziełem. Tym bardziej, że mało jest rzeczywistych podstaw, które by przemawiały za przypisaniem ich Izajaszowi.<br>Podobnie też następna część księgi, obejmująca