będziecie Mnie widzieć, i znów chwila, a ujrzycie Mnie" (J 16, 16). Toteż i człowiek miał teraz czasu jakby mniej. Ówczesne przekonania, że powinien on się śpieszyć - i obawy, iż można nie zdążyć na przyjście Chrystusa - były związane nie tylko z na-dziejami mesjanizmu żydowskiego i początkowymi oczekiwaniami chrześcijan na rychły powrót Chrystusa. Bowiem w pismach Pawła - który przemierzył w czasie swych podróży misyjnych około dwadzieścia tysięcy kilometrów na piechotę, czyli przez trzynaście lat średnio robił dziennie przeszło cztery kilometry - a więc w pismach tych konieczność biegu staje się częścią kondycji egzystencjalnej. Człowiek Pawłowy nie poddaje się spokojnym rytmom natury. To