morfologicznym i fizjologicznym do życia na glebach piaszczystych, zwłaszcza wydmach. Do najistotnieszych cech przystosowawczych roślin autor zalicza: (a) zdolność do zmiany kierunku wzrostu pędów odnawiających, (b) regulowanie optymalnego zagłębienia w podłożu, (c) zmianę charakteru i sposobu odnawiania się roślin, (d) wytworzenie odrośli korzeniowych. Niektóre z tych przystosowań roślin pokazano na rycinie 2.39. Okazało się, że dla wielu roślin zielnych znacznie korzystniejszy jest proces zawiewania niż odwiewania. Dzięki wielu przystosowaniom roślin do tych procesów psammofity odgrywają istotną rolę wydmotwórczą.<br>Szczególnie surowe warunki życia środowiska pustyń polarnych skłaniały ekologów do stawiania następujących pytań: (1) jak w tych warunkach mogą rosnąć, rozwijać się