polskiego", kim mógł .być ten człowiek zżyty z tureckim Wschodem, jego językiem, jego tradycyjną literaturą tak dalece; że kiedy przyszło mu zabierać głoś na tematy polityczne, posłużył się bez namysłu orientalną bajką jako argumentem retorycznym.<br>Uważna lektura "&lt;name type="tit"&gt;Ligi&lt;/&gt;" rzuca nieco światła na osobę autora. Program wysuwany przez Daminaeusa w zasadniczych rysach jest niemal identyczny z poglądami hetmana Zamojskiego: wojna z Turcją w oparciu o Rosję, nie zaś, jak chciało stronnictwo habsburskie, w sojuszu z cesarzem austriackim i mocarstwami zachodnimi. Sympatie "kancelariańskie" występują zresztą w tekście całkiem jednoznacznie. Wyrazem ich jest energicznie podjęta obrona Hetmana przed potwarzami, jakoby przepuścił w 1594 roku