polegał na odrzuceniu elementarnych zasad, jakimi rządziły się teleturnieje. Brak limitu czasu, konsultowanie odpowiedzi z przyjacielem i widownią, możliwość wycofania się po usłyszeniu pytania - wszystko to miało służyć umasowieniu zabawy.<br>Właśnie: zabawy, bo już nie turnieju wiedzy. Dodatkowym elementem przełamującym barierę wstydu stały się niebotyczne nagrody. Za 32 tys. można ryzykować nawet ośmieszenie się.<br>Oczywiście &lt;name type="tit"&gt;"Milionerów"&lt;/&gt; nie wymyślił Mariusz Walter, podobnie jak &lt;name type="tit"&gt;"Życiowa szansa"&lt;/&gt; nie jest pomysłem Solorza, a &lt;name type="tit"&gt;"Dwadzieścia jeden"&lt;/&gt; - prezesa Kwiatkowskiego. Wszystkie teleturnieje odrzucające tradycyjne teleturniejowe zasady w imię widowiskowości są sprawdzonymi produktami licencyjnymi, bo Bastylii też nie zdobyto w Polsce. A czy to pięknie, czy to źle, że