już wtedy na pamięć, choć rozumiałam w nim wyłącznie grę rymów. Zwłaszcza "nie sposób - osób" bardzo mi się podobało, choć "tamte osoby" wyobrażałam sobie jako nieznajomych łodzian na znajomej ulicy Piotrkowskiej.<br>Piotrkowska. Gustowna, Miła, Wesoła. Wszystko miało swoje miejsca i strony na mapie mojej wyobraźni. Nawet pierwsze poznane cyfry pobiegły rządkami od lewej do prawej, po dziesiątce prosto w górę, ażeby zakręcić w prawo za dwudziestką, za trzydziestką wymanewrować w lewo i dopiero za pięćdziesiątką odzyskać jako taką stabilność, wspinając się w górę aż do setki, która była zaczątkiem biegu w nieskończoność po lewej<br>stronie świata.<br> Są tam do dzisiaj, uporządkowane