od podszewki". Pozwala mu to pisać w sposób, budzący natychmiast zaufanie czytelnika: spokojny, rzeczowy, zawsze doskonale udokumentowany lecz równocześnie czerpiący podskórnie z własnych doświadczeń, z zachowaniem obiektywizmu mimo że miałby sporo powodów by nie trzymać tak rygorystycznie na uwięzi swych uczuć. Nuty bardziej osobiste odzywają się jedynie w Legendzie i rzeczywistości, książce o "miłym mieście" Wilnie, o komunistach wileńskich i USB, gdzie w roku 1929 habilitował się rozprawą o Podstawach obowiązywania Prawa Narodów, po uzyskaniu na Sorbonie w roku 1926 stopnia doktora praw i nauk politycznych i ekonomicznych na podstawie pracy o zmierzchu epoki państw suwerennych.<br>Nagroda publicystyczna Kultury przyznawana jest