codziennego, wśród tłumów i przypadkowej masy. Uczestnikami patetycznego buntu przeciwko prozie takiego życia są mistycy pełni wiary w to, że ich dusze łączą się z Bogiem, święci ze swym zachwytem, samotni męczennicy, artyści-wizjonerzy. W świecie, gdzie praca jest tylko produkcją, nie ma miejsca dla <orig>jüngerowskiego</> Robotnika - nieznanego bojownika, <orig>landsknechta</>, rzemieślnika czystej walki ginącego za własny kraj; wodza wypowiadającego wojnę albo rolnika orzącego swą ziemię. Dla nich praca jest bowiem <orig>niematerialistycznym</> wyrazem siły i energii, elementem ich eschatologii. Gdyby ich pojmowanie pracy zwyciężyło, musiałby umrzeć nihilizm. Nihilizm, powodujący rozkład pradawnego kultowego ładu, nie pozostawia miejsca dla wyższych form człowieczeństwa - święty i