smak ziół i świeżość deszczu...<br>Chłopcy bronili się i poddawali dzikiemu galopowi bujnych ciał kobiecych, a potem usypiali z twarzą zanurzoną we włosy kochanek, pachnące mokrym, łąkowym kwieciem... Budzili się samotni, znużeni, słabi, o dymnym poranku, w tumanie mgły. Ogiery, ledwie widoczne, ciemne grzbiety podobne do łodzi, zdawały się płynąć, rżenie żałosne niosło się nad rzeką. I żadna później kobieta nie mogła już im dać rozkoszy, jaką przeżyli. Przebierali w dziewczynach, żenili się w końcu, ale nigdy nie byli szczęśliwi w miłości...<br>Podpatrywał, jak blaski błyskawic spływały jej z ramion, podobne do świetlistych chust... Odwróciła się nagle, zgadując jego obecność, spostrzegła