przypomina sierżanta najemników kierującego akcją desantu - co chwila odpowiada na telefony, spokojnie obserwując przepełnioną salę wielkości ciasnego przedpokoju. - Mamy jeszcze miejsca, zapraszamy.<br>Szczelnie zamknięte drzwi i okna nadają atmosferze typowo afrykański nastrój - gorąco, wilgoć i duszące aromaty tłuszczu parujące z kuchni. Właściciel, zamiast otworzyć okno, by wpuścić przez nie odrobinę rześkiego kwietniowego powietrza, zastawia stoliki kolejnymi wiatraczkami. Na rozgrzanym kaloryferze największy wiatraczek rozpyla wysuszony, śmierdzący upał. Między stolikami przeciska się afrykański muzyk postukujący wymalowaną tykwą. Zamroczony muzycznym transem pochyla się nad talerzami klientów i coś melodyjnie mamrocze. Giugiu nie próbując domyślać się kształtów olbrzymiej afrykańskiej ryby wypływającej brzuchem z burego sosu