baniek i nie mogąc się już oderwać, razem z nimi <br>opadały na podłogę. Pan Kleks nie ustawał w pracy. <br>Wypuszczał coraz to nowe bańki, my zaś pochwyciliśmy <br>miotły i żwawo wymiataliśmy stosy czarnych od much muchołapek.<br><br>Niebawem wszystkie pokoje, sale, pomieszczenia i korytarze zapełniły <br>się mydlanymi bańkami pana Kleksa.<br><br> Muchy rzucały się na ich tęczową, <br>zdradliwą powierzchnię i chmarami przylepiały się <br>do nich. Żadnej nie udało się uniknąć tego żałosnego <br>losu. Pan Kleks dmuchał w rurkę bez przerwy i po godzinie <br>w całej Akademii nie było już ani jednej muchy, tylko <br>kilkanaście prześlicznie mieniących się baniek tu <br>i ówdzie unosiło się jeszcze