Typ tekstu: Książka
Autor: Bojarska Teresa
Tytuł: Świtanie, przemijanie
Rok wydania: 1996
Rok powstania: 1980
skołtunioną sierść, pocałowała łepek.
- Kiziu. Kiziulku, widzisz, jak to bywa w życiu, widzisz.
Późną nocą, prawie na granicy dnia wrócił pułkownik z żoną. Na gazonie terkotały motory, tłoczyły się cielska samochodów i czołgów. Chyba wojsko ma ze sobą mechanika, bo nagle dwór rozjarzyły elektryczne lampy. Uruchomiono krochmalnię? Surmowie i Marta rzucili się do okien. Trzeba wszystkie pozasłaniać roletami, zamknąć okiennice. Pułkownik roześmiał się:
- Nie lzia. Germańców niet. Spakojno. Germańcy uszli, my aswabadili was!
Wszędzie pełno mundurów, na ramionach ludzi, rozwieszonych na krzesłach. W kuchni buzuje ogień, kuchenna płyta rozżarzona do czerwoności. Nie wiadomo skąd objawiły się Kowalskie. Śmieją się, przekomarzają z żołnierzami
skołtunioną sierść, pocałowała łepek.<br> - Kiziu. Kiziulku, widzisz, jak to bywa w życiu, widzisz.<br> Późną nocą, prawie na granicy dnia wrócił pułkownik z żoną. Na gazonie terkotały motory, tłoczyły się cielska samochodów i czołgów. Chyba wojsko ma ze sobą mechanika, bo nagle dwór rozjarzyły elektryczne lampy. Uruchomiono krochmalnię? Surmowie i Marta rzucili się do okien. Trzeba wszystkie pozasłaniać roletami, zamknąć okiennice. Pułkownik roześmiał się:<br> - Nie lzia. Germańców niet. Spakojno. Germańcy uszli, my aswabadili was!<br>Wszędzie pełno mundurów, na ramionach ludzi, rozwieszonych na krzesłach. W kuchni buzuje ogień, kuchenna płyta rozżarzona do czerwoności. Nie wiadomo skąd objawiły się Kowalskie. Śmieją się, przekomarzają z żołnierzami
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego