To groziło przegraną, a w rezultacie głosowaniem nad wotum zaufania dla rządu. Projekt został ostatecznie przyjęty, ale przewagą zaledwie pięciu głosów przy 161-osobowej większości laburzystów w parlamencie. To oddaliło groźbę upadku rządu, ale pozostawiło &lt;name type="person"&gt;Blairowi&lt;/&gt; poważny problem - jak poprawić stosunki z własną partią.<br>Przesilenie pokazało, że partyjni koledzy &lt;name type="person"&gt;Blaira&lt;/&gt; są zmęczeni jego stylem uprawiania polityki, powszechnie nazywanym &lt;q&gt;&lt;transl&gt;"prezydenckim"&lt;/&gt;&lt;/&gt;. &lt;name type="person"&gt;Blair&lt;/&gt; przedstawia swojej partii gotowe rozwiązania, żądając jedynie akceptacji podczas głosowań w parlamencie. &lt;q&gt;&lt;transl&gt;- Zaufajcie mi&lt;/&gt;&lt;/&gt; - mawia do swych kolegów, zamiast konsultować z nimi swą politykę. W taki sposób postawił ich wobec faktu dokonanego w sprawach udziału w wojnie w &lt;name type="place"&gt;Iraku&lt;/&gt; lub reformy służby