się co niemiara, mało już wam miejsca na ziemi, chcielibyście nie wiedzieć czego... Polek cicho coś powiedział.<br>- Milcz, durniu! - krzyczał ksiądz Karszun. - Bij się w piersi i żałuj za grzechy. Pani Burbowa rymnęła ciężko na podłogę, jęła się żegnać pokornie. Wylękniony Strupel zadzwonił nagle bez sensu. A z drugiego pokoju sączył się przez szpary ciężki, gniewny szept księdza Karszuna: "Ego te absolvo..." Potem weszli do pokoju. Ksiądz wetknął hostię pomiędzy zeschnięte wargi chłopca. Polek łykał ją bardzo długo, przymykając z wysiłku powieki. Ksiądz otworzył puszki z olejami. Pani Burbowa z dużą biegłością odsłoniła stopy chorego, z których jeszcze nie zeszło popękanie