jako norma zachowania się wobec świata. Anegdota o Balzaku, przekazana przez Baudelaire'a - poeta "paryskiego spleenu" często powraca, dzięki wyczuwanemu pokrewieństwu, do rozważań nad autorem Komedii - dostarcza jeszcze jednego komentarza. Balzak, stojąc przed obrazem przedstawiającym melancholijny zimowy krajobraz, z chatami i chłopami na drodze, patrzył długo na domek, z którego komina sączyła się cienka smuga dymu, i nagle wykrzyknął: <q>„Jakież to piękne! Ale co oni robią w tej chatce? O czym myślą, jakie mają zmartwienia? Czy zbiory dobrze się udały? Na pewno muszą spłacać jakieś raty!"</> Czyż nie dobry przykład ciekawości, co chwyta się najdrobniejszego szczegółu, wysnuwa z niego całą historię