długo wytrzyma w tej udręce?"<br>- Panie! - szepnął Adaś. - Niech mi pan powie...<br>Natężył słuch w tej chwili i ostrzegł go przejmującym głosem:<br>- Niech pan nic nie mówi.. &lt;page nr=170&gt;.<br> Cicho!... Ktoś tu idzie! Uczyniła się cisza, bo obaj wstrzymali oddech.<br>Adaś udając, że śpi, patrzył zachłannym spojrzeniem w tę stronę, z której sączyło się światełko. Drzwi zaskrzypiały ochrypłym skrzypieniem, jakby wzięte na tortury, i wielkie światło pogodnego dnia wlało się do piwnicy. Adaś obejrzał ją jednym spojrzeniem: był to loch, wygrzebany w ziemi, bardzo ciasny i głęboki; sterczało w nim kilka spleśniałych beczek i leżała zbutwiała słoma.<br>W ramach drzwi ujrzał zarys ludzkich kształtów