dotąd się poruszałem. Ale i tę trudność udało mi się przezwyciężyć. Inspektora na porannych dyżurach nie bywało, ponieważ na program składała się wyłącznie muzyka z płyt i dziennik poranny, którego tekst przynosił goniec wprost z redakcji. Byłem więc sam i to dawało mi pewną szansę. Po zamknięciu drzwi studia pozostałem sam na sam, oko w oko z moim przeznaczeniem. Okazało się ono, jak tyle razy w moim życiu, przymkniętym okiem Opatrzności. Straszliwym wysiłkiem i koncentracją władz umysłowych, pomagałem sobie w wypełnieniu mojego zadania. Głównie dotyczyło to przezwyciężenia zaburzeń wzroku. Co parę minut podawało się odkładany czas, uderzając pałeczką w gong, kiedy strzałka sekundowa