scena dowodzi, iż po kraju włóczyły się roje fanatyków i mistyków religijnych, którzy do złudzenia przypominają derwiszów islamu. Ci prorocy izraelscy ubierali się w zgrzebne szaty, nosili specjalne pasy i podobnie jak derwisze żyli z jałmużny. Ich praktyki religijne polegały nie tylko na śpiewach, tańcach i wróżbach, lecz również na samobiczowaniu i kaleczeniu ciała różnymi narzędziami tortur.<br>Po hebrajsku nazywali się oni "nabi''. Fakt, że tak stosunkowo późno wstępują na widownię izraelskiego życia religijnego, ma swoją wymowę. Jest to niewątpliwie dowód, że ów zbiorowy profetyzm orgiastyczno-ekstatyczny nie był rodzimym zjawiskiem hebrajskim. Jego pochodzenie wciąż jeszcze jest problemem otwartym. Przeważa jednak