bezjaźniowości" nie istnieje żadne odrębne "ja", jakaś prawdziwa<br>wewnętrzna istota, różna od psyche i Kosmosu a więc odpowiednik tego,<br>co w gnostycyzmie określano jako pneuma czy nous które można by<br>przeciwstawić Wszechświatowi. Ken Wilber pisze o tym w następujący<br>sposób:<br><br>&lt;gap&gt;<br><br> Komentując zaś powtarzające się w licznych szkołach mistycznych<br>zalecenie, aby samopoznanie oraz uzdrawianie siebie rozpocząć od<br>zwrócenia się do własnego wnętrza, Wilber podkreśla, iż:<br><br>&lt;gap&gt;<br><br> Może jednak mamy tu do czynienia z sytuacją przypominającą to, co<br>jest w gnostycyzmie opisywane jako odzyskiwanie "odprysków" bóstwa,<br>zbieranie w jedno rozproszonej jaźni pneumatycznej, odzyskiwanie przez<br>bóstwo swej pierwotnej tożsamości? Wydaje się, że i tu podobieństwa