z wywiadów: &lt;au&gt;"Myślę, że nasza cywilizacja doświadczyła wielu klęsk od czasu lirycznego surrealizmu &lt;name type="person"&gt;Bretona&lt;/&gt;, Eluarda czy &lt;name type="person"&gt;Nezvala&lt;/&gt; (II wojna światowa, stalinizm, katastrofy ekologiczne, zwycięstwo konsumeryzmu), a życie zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i społecznym nabrało wielu cech absurdu. W mojej opinii znacznie lepszą bronią przeciwko postępującemu rozkładowi intelektualnemu jest dzisiaj sarkazm, cynizm, wyobraźnia i mistyfikacja&lt;/&gt;".<br>Drastyczność filmów ˇ&lt;name type="person"&gt;Vankmajera&lt;/&gt; i tak jest łagodna i umowna w porównaniu z dosłownością obrazów przemocy, którymi wypełnione są media. Piłkarze kaleczący się na boisku w &lt;name type="tit"&gt;"Męskich grach"&lt;/&gt; (1988) nie przestają ani na chwilę być glinianymi kukłami, strachy z &lt;name type="tit"&gt;"Alicji"&lt;/&gt; to tylko eksponaty zoologiczne ze szkolnych gablot