po obcych miastach coraz to liczniejsze listy i kartki Gumplowicza, ale przed nazwiskiem nadawcy widniało już teraz inne imię: Maksymilian. Początkowo treść owych gęsto zapisanych kartek stanowiły sprawy literackie, historyczne, filozoficzne refleksje o życiu, o gorących uczuciach, jakie mogą łączyć ludzi; wszystko to było rozsiane niby mimochodem wśród informacji i sążnistej porcji wiadomości o jego pracy w stowarzyszeniach polonijnych, w Bibliotece Polskiej, o prezesurze w wiedeńskim "Ognisku", o uzyskaniu, w maju 1892 roku, stopnia doktora praw, o zamiłowaniach filologicznych, o badaniu źródeł związanych z wczesnym okresem polskiego średniowiecza.<br><br>Nie wiemy, czy pani Maria odpowiadała mu na owe obszerne listy. Raczej wątpliwe