Uciekali od niego mudżahedini, którzy nie chcieli strzelać zza węgła do swoich towarzyszy? Na ich miejsce brał arabskich ochotników, którzy tysiącami zjeżdżali na afgańską świętą wojnę i nie mieli wątpliwości. Nie chcieli go kochać w kraju? Musieli na wygnaniu. Mając najwięcej pieniędzy, rządził niepodzielnie w obozach uchodźców pod Peszawarem, gdzie schroniła się prawie czwarta część wszystkich Afgańczyków. Jeśli chcieli jeść, jeśli chcieli dostać lekarstwa, które mogły uratować ich dzieci, musieli przyjść i złożyć mu hołd. Nie musieli go kochać. Wystarczało mu, że się go bali. Odkupieniem win miało być zwycięstwo. Zwycięzców wszak nikt nie sądzi. Nikt się nie ośmieli.<br><br>Kiedyś zapytałem