żąda jeszcze raz zapłacenia podatków za rok 1929. Nasz podatnik sięgnął do kwitów, pokazał dowody, p. sekwestrator zobaczył, pomyślał trochę i orzekł, że od podatnika nic się nie należy i poszedł.<br>Minął rok. Niedawno sekwestrator zjawia się i znowu żąda uiszczenia podatku za ten sam rok 1929. Na podatniku skóra ścierpła, bo tym razem nie miał pod ręką kwitów. Pan sekwestrator wtedy zwrócił swą uwagę na biurko dębowe i "zapisał" je, oceniając na złotych 50. Zajęcie zrobione.<br>Podatnik, ochłonąwszy po tej niemiłej wizycie odnalazł dowody. Jeszcze raz dowiedzie, że pretensje urzędu skarbowego Nr. 28 są nieuzasadnione. Oderwie się od zajęć, będzie