gdy góral w szerokim pasie skórzanym, przekrzywionym kapelusiku, z ciupaga w dłoni sugeruje męstwo, hardość, zadzierżystość. Niewielka odległość, a odmienna idea stroju. Góral z czasów Witkiewicza prezentował cechy, które w opinii ówczesnych miłośników gór łączyły go z greckimi herosami. Tak chciano go widzieć, na lekko ugiętych nogach kroczącego po górskich ścieżkach, skocznego, zręcznego, w białej koszuli spiętej metalowa spinka, kapeluszu zdobionym muszelkami, z zawadiackim piórkiem, białych, sukiennych portkach, zachodzących na stopy, zdobionych cyfra, a później parzenica. Kierpce miały być skórzane, zdobione wytłoczeniami, wierzchnie okrycie krótkie, eksponujące nogi, wydłużające sylwetę. Ten strój zachował się najdłużej, do dziś. Wpłynęła na to duma górali