chciał wyszperać wroga.<br><br>Na to zaśmiał się Migoń: "Bawmy się w chowanki!<br>Mów, co wolisz? Cichanki czy może - klaskanki?...<br><br>A zważaj, byś na oślep potrafił się bronić!...<br>Sam ci mieczem o miecz mój pomogę zadzwonić!...''<br><br>Zadzwoniły dwa miecze. Maj zmierzchał upalny.<br>Jeden wróg był widzialny, drugi - niewidzialny.<br><br>Obaj zwarli się ściśle - z kolanem kolano,<br>Ale tylko jednego - jak walczył - widziano.<br><br>Do obydwu mrok śmierci na palcach się skradał,<br>Ale tylko jednego widziano, jak padał.<br><br>Aż słońce, poranniejąc w obłokach nieśmiało,<br>Rozwidniło to właśnie, co nocą się stało.<br><br>Rozwidniło dwa trupy i obok - dwa ule<br>I jedną niewidomską na krzaku czapulę!...&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;ZMIERZCHUN