kostnych, ciągnące się wzdłuż grzbietu, rozrastały się tworząc kolce (Kentrurosaurus z Tendaguru) bądź płyty (Stegosaurus z formacji Morrison). Zęby miały zapewne niewielkie znaczenie przy rozdrabnianiu pokarmu, podlegały bowiem powolnej, stopniowej redukcji w toku ewolucji tych gadów. Kredowa gałąź ewolucyjna dinozaurów pancernych, ankylozaury, miast osobno sterczących płyt rozwijała raczej pancerz ze ściśle zestawionych małych płytek, a kolce na końcu ogona przekształciły się w morderczą buławę. Zaczątki takiej konstrukcji anatomicznej, zadziwiająco podobnej do późnotrzeciorzędowych argentyńskich szczerbaków glyptodontów, widoczne są już u wczesnokredowego Polacanthus (ryc. 14.13).<br>Zespoły dinozaurów trwały na Ziemi poprzez całą jurę i kredę bez szczególnych przekształceń. Co najwyżej jedne grupy