wiersze odurzały ją zawsze jakimś drażniącym, niewypowiedzianie mocnym urokiem. Mały tomik modnego poety, przed kilku laty kupiony w Warszawie, był dla panny Anieli źródłem tajnych wzruszeń i czarujących sensacji serca...<br>&lt;page nr=50&gt; Dzięki niej ballady i romanse pana Mickiewicza krążyły po całym sąsiedztwie wśród czułej i wrażliwej młodzieży okolicznej - w odpisach, sporządzanych sekretnie, udzielanych z rąk do rąk tajemnie, wśród zaklęć i przysiąg Wtem z zasłon błysną piersi łabędzie, Strzelec w ziemię patrzy skromnie, Dziewica w lekkim zbliża się pędzie I - "do mnie" woła "pójdź do mnie?" Lecz panna Aniela nie myślała naśladować skromnego strzelca... Była sama. Seledynowe światło mżyło wskroś brzozowe pręty