decentralizacji władzy doprowadziły w końcu do sytuacji, w której planowanie zachowało znaczenie niemal wyłącznie rytualne (Poznański 1996). W 1982 r., po wprowadzeniu stanu wojennego, Polska przyjęła program bardzo podobny do jego węgierskiego pierwowzoru i w efekcie w 1989 r. nie było znaczących różnic systemowych między obydwoma krajami, jeśli chodzi o sektor publiczny. Natomiast rozwój sektora prywatnego był w Polsce, śmiem twierdzić, bardziej zaawansowany niż na Węgrzech, choć wynikało to w dużej mierze z większej skłonności polskich przedsiębiorców do łamania przepisów.<br>Patrząc na zmiany systemowe po 1989 r., zwłaszcza w zakresie stosunków własnościowych, nie odnosi się wrażenia, by Polska forsowała je w