Specyfika programu NFI wobec innych dróg powszechnej prywatyzacji jest w istocie próbą zagwarantowania skutecznej kontroli prywatyzowanych przedsiębiorstw: zapewnienie każdemu przedsiębiorstwu silnego akcjonariusza, posiadającego wystarczające bodźce do rozpoczęcia restrukturyzacji; opracowanie subtelnej struktury wynagrodzeń dla konsorcjów zarządzających funduszami, mającej je skłonić do aktywnego zaangażowania na rzecz maksymalizowania wartości rynkowej przedsiębiorstw; kompleksowy proces selekcji tychże konsorcjów międzynarodowych w celu zapewnienia ich wysokiej jakości i kompetencji. Można powiedzieć, że autorzy programu wykorzystali w pełni dorobek tej części teorii ekonomii, która kładzie nacisk na znaczenie skoncentrowanej struktury własności dla odpowiedniego nadzoru właścicielskiego w spółkach. Uwzględniono nawet ideę, że nadmierna koncentracja własności jest niekorzystna, gdyż może zagrozić