pelagianizm (spór wokół ostatniego Kołakowski uważa za niezwykle istotny dla ukształtowania się oblicza kościołów zachodnich). Na ogół nie pamiętamy o tym, mało który z nas widział żywego monofizytę, a nestorianizmem zajmują się wyłącznie specjaliści. A niemniej nie ulega wątpliwości, że - pomijając doktrynalną stronę zagadnienia - było to coś w rodzaju wielkiego seminarium z myślenia. I to myślenia samokwestionującego podstawowe dla doktryny czy nawet wiary problemy. Kiedy Kołakowski mówi tu o chrześcijaństwie, to myślę, że chodzi mu o wszystkie kościoły, a nie o katolickie jedynie.<br> W związku ze zdolnością do samokwestionowania się jedna uwaga o artykule Marcina Króla z "Zeszytów Literackich", o którym