widzi, że już inaczej żyć bym nie mogła.<br> Płacze<br> DOROTA<br>Pójdę już - ja nie mogę tak rozmawiać. Ja wiem, że jaśnie pani ciężko samej, ale ja już nie mogę.<br> Wychodzi<br> MATKA<br> sama<br>Boże! Boże! Te plamy coraz gorsze.<br> Pije<br>Ja już nie wiem, czy jestem, czy też to jest jakiś sen okropny poza grobem. A może ja nie wiem, że umarłam, i to już jest kara w piekle czy w czyśćcu za to, że go tak wychowałam i tamtego popchnęłam do zbrodni. Boże - ja tego nie chciałam - chciałam trochę więcej dobrobytu. Moja wina - gdybym go nie męczyła tym, toby się wyrobił