mym życiu! Przecież nic o tym człowieku nie wiedziałem. Powtórzy gdzieś moje zwierzenia, oskarżą mnie o zdradę więziennej tajemnicy służbowej albo o rozpowszechnianie fałszywych wiadomości itd. To musi się źle skończyć! Teraz mnie chciało się płakać, dygotałem ze strachu, odwróciłem się więc i z całej siły przytuliłem do Liliany. Mruknęła sennie i objęła mnie miłośnie. To nie mogło skończyć się samym uściskiem. Zapadliśmy w ciężki sen chyba o czwartej. Niestety, nie spaliśmy długo.<br>Około siódmej rano, wprost z warszawskiego pociągu, wkroczyła do pokoju Renata. Wracając w nocy nie zamknąłem drzwi na klucz, bo nie mieliśmy tego w zwyczaju. Spod letniego płaszczyka