Na to Fischer, zniżając głos, co robiło go jeszcze bardziej doniosłym, rzekł sentencjonalnie: "Powiadasz, że nie chędożył... Poezja za to dupy mu dawała". Na te słowa we wszystkich oknach dwóch kamienic wychodzących na ogródek Ziemiańskiej ukazały się zaniepokojone twarze. Głos Fischera, zwłaszcza gdy go konfidencjonalnie zniżał, był tak donośny, że sentencję jego słychać było zapewne aż na placu Małachowskiego, i wznoszące się nad rozgwarem kawiarni dziwne słowa musiały wywołać wielką sensację.<br>Każda próba wytłumaczenia czegoś polega na sprowadzeniu go do rzeczy już znanych. Można więc wyobrazić sobie próbę wytłumaczenia, objaśnienia pisarzy od strony elementów ludzkich zawartych w ich biografiach. Każdy człowiek