dwunastki na parterze. Ale gdy któregoś dnia Heńka wynieśli w czarnym worku foliowym, bo &lt;q&gt;"mózg mu się rozlał od rozcieńczania denaturatem"&lt;/&gt;, Dziad nie poszedł sobie. Przychodził nadal i choć kręcił się po całej Bukietowej, to najbardziej upodobał sobie okolice tego właśnie budynku pod numerem ósmym.<br>Nie wiadomo dlaczego. Może przez sentyment i z racji wspomnień po zmarłym koledze? A może dlatego, że tutejszy śmietnik, który penetrował systematycznie dwa razy dziennie, obfitował w niespotykane gdzie indziej frykasy? Trudno powiedzieć. W każdym razie mieszkańcy przyzwyczaili się do widoku zarośniętego włóczęgi, ubranego w podarty i brudny chałat i z przewieszoną przez ramię dużą torbą