czego człowiek jeszcze nie posiada?". <br> Między światem mistycznym a ludycznym jest jeszcze świat liryczny. Wino to nastrój, w którym człowiek otwiera wszystkie swoje szuflady, sam pełen zaciekawienia, co też w nich skrzętnie przechowuje - w bogactwie uczuć, ale i skrytości, w radosnych pragnieniach, ale i trwodze. To taka otoczka romantycznego dobra, sentymentalizm z pogranicza metafizyki, rzeczy z pozoru tylko błahe, gdyż to one mocą boskiego winogrania zacierają lęki i przepędzają demony. Wtedy to wyobraźnia ze sprawnością artysty rysuje kształty miłości, uruchamia muzykę sfer, zdobi myśl i ożywia ambicje - wszystko staje się możliwe.<br><br>*<br> Wino najlepiej pije się przy świecach. Kiedy zmierzch litościwie ściera