Pies nie ruszał się. Dygotał.<br>- Frajerze! - W głosie Adama słychać było <br>błaganie. - Gnaj! Dziś uciekniesz ze mną, prawda? <br>Tamto było nieważne. Teraz już wiesz... - rozkaszlał <br>się. - Nie wytrzymam dłużej. Nie... Zrozum!<br>Wytrzymał. Umie nawet ironicznie się uśmiechnąć. <br>Mało, zaśmiać głośno z siebie i swojej <br>głupoty. Jest jak Śliczna, naiwny i sentymentalny. Gwiżdże <br>na wszystko! Wreszcie potrafi. I na dowód, że co mu tam, <br>pluje do celu przez całą szerokość drogi. Doniesie <br>pod mur czy nie? Wiatru nie ma, doniesie.<br>Upał. Nie będzie już nigdy skakał przez ten mur. Przejadły <br>mu się nie pilnowane proboszczowe witaminy. O porzeczkach i agreście <br>nie może