wrażenie było mylne: dziewczyna nie jest bynajmniej brzydka. Jest naprawdę... niczego sobie. A już co na pewno umie świetnie - to słuchać.<br>Rzadka zaleta u bab.<br><br>11.<br><br>Jeśli Konrad miał zdążyć na pociąg - musiał już pędzić. Więc i one dwie się podniosły, pożegnały i wyszli we troje, żegnani przez panią Zdzisię serdecznymi zaproszeniami do złożenia następnej wizyty w tym samym składzie, zaś przez Gburka - z trudem maskowanym wyrazem ulgi. Konrad pożegnał babcię i Aurelię pośrodku Rynku i pomaszerował dzielnie - mała, czarna, dumna figurka z torbą ogromnych rozmiarów - na dworzec kolejowy. A one dwie poszły sobie wolniutko na ukos przez Rynek, pod lawendowym