o pewnej niezależności organizmów od ich części. Postulowali też, że dla wyjaśnienia i zrozumienia samego życia trzeba odwołać się do specyficznych praw; że życie jest zjawiskiem niesprowadzalnym do prostych procesów zachodzących w organizmach (41). <br>Krytyka redukcjonizmu, chociaż często słuszna i prowadzona przez wybitnych uczonych, nie dawała rozstrzygających wyników i przez setki lat pozostawała walką o charakterze filozoficznym i metodologicznym. Brak było rozstrzygnięć o charakterze naukowym. Wynikało to przede wszystkim z trudności w wykazaniu, że pewne własności układu złożonego nie są sprowadzalne do własności jego części. W tym sporze redukcjonizm był w sytuacji uprzywilejowanej, ponieważ było coraz więcej przykładów udanej redukcji obiektów